Ik verwachtte hier eigenlijk niets van, ik was al blij verrast dat ik uitgenodigd werd. En dat is waar het om draait, heb ik geleerd. Als je geen verwachtingen hebt kan het ook niet tegenvallen.
Dit bleek waar: Max en Snato zijn twee van de hartelijkste mensen die ik ooit heb ontmoet in modewereld. Ik vind dit heel belangrijk. Een gevoel van veiligheid, een gevoel dat je meer bent dan alleen een product waarin het bureau handelt, dat is belangrijk. Modewereld kan al snel heel hard en gevoelloos overkomen en ik wil graag dat modellen zichzelf, en niet alleen hun carrière, ook een kans geven.
Helaas stopte TRCP/REAL Models ermee. Ik weet nog dat het insloeg als een bom; totáál onverwacht. Dit zou het einde betekenen van mijn modellencarrière, dat kon niet anders. Ik was in shock. Niemand, geen enkel ander bureau bij zijn volle verstand zou een meisje aannemen met heupen. Maar daar was Max, die me heeft gevraagd een lijstje met bureaus samen te stellen en me vervolgens heeft lopen promoten alsof ik de nieuwe Lara Stone was.
En toen zat ik opeens op een stoel in het kantoor van NAME Models. Het was superwarm die dag, ik had hakken aan en ik strompelde door Amsterdam met een tas vol tijdschriften en mijn oude boek. Charlotte en Maren waren lief. LIEF. Nog meer lieve mensen in modewereld. Het spijt me dat ik zo bitter klink, maar iedereen leeft dit snelle, rare leventje most-of-all voor zichzelf. Behalve Charlotte en Maren, die vertelden dat zij voor mij zouden werken, en níet andersom!
Zo geschiedde, en na een paar maanden bij NAME stond ik opeens in de ELLE. Dankbaarder kan ik niet zijn :)
