Anouk

Afgelopen woensdag had ik een shoot met Anouk Morgan, de tweede alweer. En ik vind het zo fijn om met haar te shooten, want het is zó anders dan met andere fotografen. Vaak, vooral bij belangrijke producties (voor een blad, niet vrij werk), word ik geheel gepositioneerd. Dan doe ik niet anders dan précies zitten zoals zij willen, aan een tafel bijvoorbeeld, en wacht ik en wacht ik tot alles goed is aan mijn hoofd, kleren, houding en dan nemen ze een paar foto's.
Bij Anouk is alles aan mij. Bewegen, bewegen, bewegen, constant doorbewegen, en dat is heerlijk, want zo leer ik dat tenminste. Zo is alles echt totaal anders.
Woensdag met Anouk, hoefde ik voor het eerst in mijn leven bij een shoot géén make-up op, en er hoefde niks met mijn haar, en dat voelt zo vrij! Niet bang hoeven te zijn dat je gezicht barst als je lacht, of dat je haar verkeerd gaat bij een bepaalde pose, is superfijn :)
Vooral na mijn ervaring een week terug, bij de Glamcult-shoot, vond ik het een geluk dat mijn haar met rust gelaten werd. Want OH MIJN GOD, dat deed pijn! Understatement.
Ik klaag nooit bij shoots, maar stiekem vind ik het vervelend, als mensen aan mijn haar zitten. Vooral als ze het touperen.

Maargoed, dat hoort er natuurlijk allemaal bij.

Love